Ministranci i Barbarki
Przy kościele parafialnym w Sławianowie działają dwie grupy dziecięco-młodzieżowe działające w Służby Liturgicznej Ołtarza. Jedną z nich są Ministranci czyli chłopięca i męska Służba Liturgiczna druga to ,,Barbarki” czyli Dziewczęcy Ruch Religijny. Ministranci pełnią służbę liturgiczną na ogólnie przyjętych zasadach natomiast dziewczęta zorganizowały się w obecnym kształcie stosunkowo niedawno.
,,Barbarki” to ruch religijny utworzony jako wyraz ożywienia kultu św. Barbary, powstały na rzecz wspierania Służby Ołtarza, skupiający dziewczęta w wieku od 6-18 lat przy parafii św. Jakuba Apostoła w Sławianowie. Został powołany do istnienia dnia 1 grudnia 2012 r. podczas wieczornej mszy świętej, poprzedzającej dzień odpustu ku czci św. Barbary, aby przyjęte do ruchu dziewczęta mogły już jako Barbarki uczestniczyć w uroczystościach odpustowych. Ruch powstał z potrzeby serca oraz świadomej decyzji dziewcząt, które współdziałały do tej pory ze służbą ministrancką. Cele jakie im przyświecały, to: – chęć działania na rzecz wspólnoty – służąc na chwałę Ołtarza Pańskiego, – naśladując swoją świętą patronkę pokazywać swoim życiem, że Bóg jest prawdziwą miłością i tylko przez Niego można poznać co to jest szczęście a przez przyjęcie nazwy ,,Barbarki” posiadać własną tożsamość. Ruch został powołany z inicjatywy katechetki Elżbiety Długołęckiej ze wsparciem duchowym i merytorycznym księdza proboszcza Janusza Konysza.
W roku 2006, kiedy zamknięto kościół z przyczyn zagrażających zawaleniem, a ówczesny ksiądz proboszcz Piotr Zdanowicz rozpoczął starania, aby pozyskać środki na remont kościoła – poprosił panią katechetkę o opiekę nad ministrantami. Przejęła ona obowiązki koordynatora ministrantów oraz grupy dziewcząt, które za zgodą ks. Piotra w tej służbie uczestniczyły. Już wtedy zauważyła, że dziewczęta z dużym zaangażowaniem i ofiarnością wypełniały powierzone im obowiązki – jednak ciągle nie było wiadomo, jak tę służbę nazwać? Nazywano je ,,ministrantkami”- choć nigdzie oficjalnie takiej służby odnotować nie było można. Funkcjonowały więc w służbie ministranckiej. Po informacji Papieża Benedykta XVI, który zapowiedział 16 października 2011 r., że 11 października 2012 rozpocznie się w całym Kościele katolickim Rok Wiary. Katechetka zapragnęła włączyć się z jakąś inicjatywą w te obchody. Zwracając uwagę aby nie było to jednorazowe przedsięwzięcie ale takie, które będzie mogło owocować w następnych latach. Wczytując się w list Papieża Porta fidei, który napisał, że w Roku Wiary będzie ważne „przypomnienie historii naszej wiary, w której przeplatają się niezgłębiona tajemnica świętości i niestety także obecność grzechu.
Podczas, gdy pierwsza z nich ujawnia ogromny wkład, jaki wnieśli mężczyźni i kobiety we wzrost i rozwój wspólnoty poprzez świadectwo swego życia, to druga musi prowokować w każdym szczere i trwałe dzieło nawrócenia, by doświadczyć miłosierdzia Ojca, który wychodzi na spotkanie każdego człowieka”. Wsłuchując się w głos papieża i analizując działania jakie do tej pory były podejmowane ( przybliżenie dzieciom postaci św. Jakuba i św. Barbary). Widząc zaangażowanie dziewcząt ,,ministrantek”, które nadal nie miały usankcjonowanego swojego miejsca przy ołtarzu – pojawiło się w jej sercu pragnienie, aby korzystając z już ,,zapalonej iskierki” ożywić kult świętych tak bliskich naszej parafii poprzez działania na rzecz dzieci oraz istniejących wspólnot parafialnych. Tak zrodził się pomysł powołania Dziewczęcego Ruchu Religijnego ,,Barbarek”. Sztandar ,,Barbarek” zaprojektowała Elżbieta Długołęcka, powierzając jego szycie oraz wykończenie pani Hannie Matuszak , parafiance ze Sławianowa. Sztandar poświęcony podczas mszy świętej 1 grudnia 2012 r. (będzie towarzyszył Barbarkom podczas uroczystych procesji) inicjującej działalność Dziewczęcego Ruchu Religijnego.
Nad grupami czuwa ksiądz proboszcz, jest głównym kierującym oraz służy pomocą w sprawach merytorycznych i duchowych koordynatorowi, którego sam powołuje. Barbarki w dniu składania przyrzeczenia zakładają białą ,,Szatę Barbarki”( albę) i noszą ją od tej pory na każdej mszy świętej i uroczystościach kościelnych a po złożeniu przyrzeczenia otrzymują bordowy kołnierz- jako wyraz chęci naśladowania swojej patronki – zwany ,,Kołnierzem Barbarki”.